Δέν εἴμεθα φιλοπόλεμοι. Δέν εἴμεθα πολεμοχαρεῖς. Δέν διψοῦμε γιά ἀνθρώπινο αἷμα. Δέν διεκδικοῦμε ξένα ἐδάφη. Τά ἰδικά μας διεκδικοῦμε˙ αὐτά πού οἱ ἐχθροί μας ἅρπαξαν καί ἀφάνισαν τόν ἑλληνισμό τους˙ ὅσα οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς καί ἄδικοι δικασταί παρεχώρησαν σέ ἄλλους ἀφέντες, κατά καιρούς καί διαστήματα, συρρικνώνοντας τόν ἑλληνισμό καί περιορίζοντάς τον τόσο σέ ἀριθμό ὅσο καί σέ ἐκτάσεις ἐδαφῶν.
Ὅμως, πῶς νά τό κάνουμε; Δέν μποροῦμε νά τό κρύψουμε. Κουρασθήκαμε νά ἀκοῦμε τήν ἑλληνική πολιτική ἡγεσία, μέ τήν βραχνή της φωνή καί τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς φοβίας καί ἡττοπαθείας, νά πιπιλίζη τό γνωστό σέ ὅλους μας μήνυμα τῶν «πουρκουάδων». «Μή πᾶμε γυρεύοντας γιά πόλεμο». Καί ὅλα αὐτά, γιά νά φανοῦν ἀρεστοί στους φαρισαίους ὑποκριτάς τῆς Εὐρώπης, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐπιτροπεύουν καί μᾶς κηδεμονεύουν, προωθοῦντες τά ἄνομα συμφέροντά των εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων.
Κύριοι πολιτικοί ἡγέται, ἐρασταί τῆς κρυφῆς διπλωματίας καί τῆς γλώσσης τῶν σαλονιῶν τῆς Εὐρώπης… Ὁ ὑπέροχος καί εὐγενής αὐτός λαός ἀπαιτεῖ ἀπό τούς πολιτικούς του ἡγέτας, νά διασαλπίσουν μέ θάρρος καί παρρησία εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης, ὅτι εἶναι ἕτοιμος ἀνά πᾶσαν ὥραν καί στιγμήν νά ὑπερασπισθῆ τοῦ πατρίου ἐδάφους, δίδοντας ἕνα ἠχηρό ράπισμα σέ ὁποιοδήποτε ἐπίβουλο ἐχθρό ἐπιχειρήση νά βεβηλώση τά ἱερά μας ἐδάφη… Δέν εἴμεθα σωβινισταί. Δέν πωλοῦμε πατριωτισμό. Ἀλλά δέν ἀντέχουμε ἄλλο νά βλέπουμε τήν Ἑλλάδα νά δέχεται ραπίσματα ἀπό τους βεζύρηδες τῆς Ἀνατολῆς καί τούς φαρισαίους τῆς Εὐρώπης.
Ὁ Ἑλληνικός Λαός ἀπαιτεῖ νά μάθη ὁλόκληρον τήν ἀλήθειαν γύρω ἀπό τούς ἐνθικούς κινδύνους πού ἀπειλοῦν τήν ἀγαπημένη μας Πατρίδα. Καί δέν ἠμπορεῖ κανένας νά τόν ἀπατᾶ μέ ὑποκριτικά χαμόγελα φιλίας, οὔτε πτοεῖται ἀπό τίς ἀπειλές καί τίς φοβέρες τῶν ἐπιδόξων κατακτητῶν.
Ὁ Ἑλληνικός Λαός ἀπαιτεῖ νά πληροφορηθῆ ὅλα τά σχετικά μέ τό δράμα τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ…
Ὁ Ἑλληνικός Λαός ἀπαιτεῖ νά πληροφορηθῆ ἄν οἱ Ἀγαρηνοί… ἡμέρεψαν καί ἔγιναν καλά παιδιά…
Ὁ Ἑλληνικός Λαός ἀπαιτεῖ νά γνωρίση ὅλη τήν ἀλήθεια γιά τήν τύχη τῆς Θράκης, τῆς Μακεδονίας, γιά κάθε κομμάτι ἑλληνικῆς γῆς…
Ναί! Ὁ Ἑλληνικός Λαός ἀνησυχεῖ καί ἀπαιτεῖ ἀπό ὁλόκληρον τόν πολιτικόν κόσμον τῆς χώρας μας, ὅλων τῶν ἀποχρώσεων καί παρατάξεων, νά παραμερίση τίς κομματικές του ἀντιθέσεις, νά ἀρθῆ εἰς τό ὕψος τῶν κρισίμων στιγμῶν καί ἑνωμένος νά ἀντιμετωπίση τό πλῆθος τῶν κινδύνων πού ἀπειλοῦν τό Ἔθνος μας. Εἶναι ἀπαίτησις τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ οἱ ἀρχηγοί τῶν κομμάτων, οἱ κομματάρχαι καί οἱ κομματαρχίσκοι νά ἀναλογισθοῦν τίς εὐθῦνες των, νά δώσουν τά χέρια τους, νά ἑνώσουν τίς φωνές τους καί νά θέσουν ὑπεράνω ὅλων τό συμφέρον τῆς Πατρίδος. Ἑνωθῆτε, φωνάζει τό πλῆθος τῶν ἀναριθμήτων νεκρῶν, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν στά πεδία τῶν μαχῶν ὑπερασπιζόμενοι τήν τιμήν καί ἀκεραιότητα τῆς Ἑλλάδος. Ἑνωθῆτε, φωνάζει ἡ μαρτυρική Ἑλλάς καί ἑνωμένοι, διακηρύξατε στά πέρατα τοῦ κόσμου: Ὄχι˙ ὁ ἐχθρός δέν θά περάση. Ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἶναι ἐδῶ.
Εἰς τό προσκλητήριον τῆς Πατρίδος κανείς μειοδότης, κανείς λιποτάκτης, κανείς προδότης˙ γιά νά διαφυλάξουμε τήν γῆ τῶν πατέρων μας, τήν ἀγαπημένη μας Πατρίδα, τήν Ἑλλάδα…
Κείμενο ἀειμνήστου Γέροντός μας, Ἀρχιμ. π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, πού δημοσιεύθηκε στό Περιοδικό «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», τεῦχος Νοεμβρίου 2002.
