Οἱ καιροί πού διερχόμαστε εἶναι δύσκολοι. Ἡ ἀποδιοργάνωσις τῆς κοινωνίας μας εἶναι δεδομένη. Τό σαπιοκάραβο τῆς Ἑλλάδος τό ρίψαμε στά βράχια καί τό ἐγκαταλείψαμε. Οἱ αὐτόκλητοι ναυαγοσῶστες-διασῶστες πολλοί, μέ κακοπροαίρετες διαθέσεις. Μᾶς χλευάζουν, μᾶς εἰρωνεύονται. Ὁμιλοῦν γιά τόν εὐγενέστατο καί πολιτισμένο ἑλληνικό λαό καί κάνουν λόγο γιά τεμπελχανεῖο. Ναί, αὐτός ὁ λαός, σέ καθημερινή βάσι, βομβαρδίζεται μέ εἰδήσεις καί πληροφορίες ἀφαντάστως ἀνησυχητικές. Καί ἀνήσυχος καί ἀπογοητευμένος, ζαλισμένος καί προδομένος ψάχνει καί ἀναζητᾶ στηρίγματα. Ναί, ὁ ἑλληνικός λαός ὀδυνᾶται καί θρηνεῖ γιά τό κατάντημά του. Θρηνεῖ! Ποιός θά σπογγίση τά δάκρυα; Ποιός θά ἐνθαρρύνη καί θά γεμίση τίς καρδιές μέ ἐλπίδα καί αἰσιοδοξία;
Ὅταν ὁ λαός περνάη κρίσι, ἡ Ἐκκλησία μας τόν στηρίζει, ἐνθαρρύνει τό ποίμνιο καί συμπαρίσταται σ’ αὐτό. Τοῦ χαρίζει τήν ἐλπίδα, κρούει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου, χτυπᾶ τίς καμπάνες καί τόν καλεῖ σέ ἐγρήγορσι, σέ συσπείρωσι καί σέ ἀνταπόκρισι. Ἡ Ἐκκλησία, καί μόνον ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νά καλέση τόν λαό, νά ὀρθώση τό ἀνάστημά του, νά γονατίση καί νά ζητήση τήν λύσι τοῦ προβλήματος στήν παρουσία, τήν εὐλογία καί τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Καιρός, λοιπόν, νά καταφύγουμε σ’ Αὐτήν.
Ἀρχιμ. π. Θεόφιλος Ζησόπουλος
