Ο κ. Κώστας Χατζηπαναγιώτου ὁ Κύπριος μέ τήν οἰκογένεια του εἶχε ἕνα ἐργοστάσιο στήν Κασάμουα τῆς Γκέϊτα τῆς Τανζανίας, πού μάζευε σπόρους καί ἔβγαζε σπορέλαιο.
Ἦταν εὐσεβεῖς ἄνθρωποι. Ἔκαναν τό σταυρό τους, εἶχαν εἰκόνες καί ἡ γυναῖκα του θυμιάτιζε τό σπίτι.
Εἶχαν ἐργαζόμενους ἰθαγενεῖς στό ἐργοστάσιο. Ἄλλοι ἦταν μουσουλμάνοι, ἄλλοι καθολικοί καί ἄλλοι προτεστάντες, κυρίως Εὐρωπαῖοι καί Ἰνδοί. Ἀνάμεσά τους ἐργαζόταν καί ὁ κ. Κώστας. Ἡ εὐγένειά του καί ἡ ἐργατικότητα αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου σύντομα προσείλκυσαν τήν προσοχή τῶν Ἀφρικανῶν συνεργατῶν του. Ἐντυπωσιάστηκαν ἀπό τήν προθυμία του νά τούς βοηθάει καί νά τούς ἐκπαιδεύει, μέ ἕναν εὐγενικό τρόπο γύρω ἀπό τίς πλευρές τῆς ἐργασίας των. Ὄχι σέ πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τόν ρώτησαν γιά τήν θρησκεία τῶν Ἑλλήνων. Καί αὐτός προχώρησε στό νά τούς πεῖ, ὅ,τι ἤξερε γιά τήν Ὀρθοδοξία».
Ἦταν ἡ ἐποχή, πού οἱ ἀφρικανοί ἀναζητοῦσαν ταυτότητα μετά τήν ἀπομάκρυνση τῶν ἀποικιοκρατῶν. Ἀναβρασμός σ’ὅλη τήν Ἀφρική. Ἔδιωχναν τούς λευκούς ἀποικιοκράτες καί ἀνακήρυτταν ἀνεξάρτητα κράτη. Ἀλλά καί θρησκευτικά ὑπῆρχε μιά κινητικότητα. Οἱ κατακτητές μουσουλμάνοι καί χριστιανοί τούς ἐπέβαλαν τίς θρησκεῖες τους.
Μετά τούς δύο παγκοσμίους πολέμους εἶχε καταπέσει ἡ αὐθεντία τοῦ λευκοῦ. Παρουσιάζονταν σάν εἰρηνοποιοί καί τώρα πολεμοῦσαν μεταξύ τους. Ἔλεγαν ὅτι πίστευαν στόν ἀληθινό Θεό, ἀλλά ἡ ζωή τους ἦταν τελείως ἀσυνεπής. Οἱ Ἀφρικανοί εἶχαν ἀπογοητευθεῖ καί ἀπό τίς θρησκεῖες τῶν λευκῶν. Ἀναρωτιόντουσαν ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή πίστη; Ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία πού ἵδρυσε ὁ Χριστός;
Ἀγαποῦσαν ὅμως τούς Ἕλληνες καί τούς ἐκτιμοῦσαν, γιατί τούς φέρονταν ἀνθρώπινα. Αὐτοί ἦταν κυρίως ἔμποροι καί δέν ἀδικοῦσαν τούς ἰθαγενεῖς ἐργαζομένους. Αὐτό συμβαίνει μέχρι καί σήμερα.
Κάποιοι ἀπό τούς ἐργαζομένους στό ἐργοστάσιο τοῦ κ. Κώστα μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παῦλο Μπουντάλα τόν πλησίασαν μιά μέρα καί τόν ρώτησαν:
-Τί θρησκεία εἶσθε ἐσεῖς; Δέν μοιάζετε οὔτε μέ τούς μουσουλμάνους, οὔτε μέ καθολικούς καί προτεστάντες.
-Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἀπήντησε μέ εὐγένεια ὁ κ. Κώστας.
-Μᾶς ἀρέσει ἡ θρησκεία σας. Μποροῦμε καί μεῖς νά γίνουμε ὀρθόδοξοι;
-Ναί, βεβαίως.
-Τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, κ. Κώστα;
Ἄρχισε τότε ὁ κ. Κώστας νά τούς λέει γιά τήν Ὀρθοδοξία ὅσα γνώριζε.
Αὐτό συνεχιζόταν κάθε μέρα, σέ σημεῖο πού παρατοῦσαν τή δουλειά καί ἤθελαν μόνο νά ἀκοῦνε γιά τήν ἀληθινή πίστη.
Διηγεῖται ὁ κ. Κώστας,
-Ὁ νεαρός Budala ἤθελε νά ξέρει τά πάντα γιά τήν Ὀρθοδοξία καί πολ λές φορές εἰς βάρος τοῦ φαγητοῦ καί τοῦ ὕπνου του. Τελικά, ζήτησε ἀπό τόν κ. Χατζηπαναγιώτη νά τοῦ διδάξει τουλάχιστον ἑλλη νικά, ἔτσι ὥστε νά μπορεῖ νά διαβάσει γιά τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τά ὀρθόδοξα βιβλία.
Μετά ἀπό αὐτό τό ἐνδιαφέρον ὁ κ. Κώστας ἐπικοινώνησε μέ τούς Ἕλληνες τῆς Οὐγκάντα. Εἶχε ἀκούσει, ὅτι ἐκεῖ πρίν ἀπό πολλά χρόνια ὑπάρχει ὀργανωμένη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ζήτησε λοιπόν, ἄν μποροῦσε, νά πάει κάποιος ἱεραπόστολος ἀπό τήν Οὐγκάντα στήν Κασάμουα τῆς Γκέϊτα γιά νά ἀναλάβει τήν συστηματική κατήχηση τῶν ἐνδιαφερομένων.
Πράγματι, τόν Δεκέμβριο τοῦ 1962 πῆγε στήν Γκέϊτα ὁ Ἀρχιμ. Θεόδωρος Νανκυάμα. Ἦλθε σέ ἐπικοινωνία μέ τούς ἐνδιαφερομένους, τούς κατήχησε, τούς ἄφησε βιβλία νά μελετοῦν καί ἐπέστρεψε μετά ἀπό 4 μῆνες ὅταν ἦταν ἔτοιμοι.
Τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων, 28 Ἀπριλίου 1963, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης ἀνέτειλε στήν Τανζανία. Τριάντα ψυχές ἀναγεννήθηκαν μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τέσσερα ζευγάρια εὐλογήθηκαν μέ τό μυστήριο τοῦ Γάμου.
Καταλήγει ὁ Ἀρχιμ. Θεόδωρος στήν διήγησή του γιά τήν Γκέϊτα: «Ἡ γιορτή ἦταν ὑπέροχη. Ὁ κ. Χατζηπαναγιώτης ἐπίσης ἑτοίμασε μία βρύση ἀπό ἕνα ἀτσάλινο βαρέλι. Εὐτυχῶς, ὁ ξενώνας εἶχε τρεχούμενο νερό, τό ὁποῖο βοηθοῦσε πολύ τά πράγματα. Ἦταν μία ἡ ὥρα τό ἀπόγευμα, ὅταν ὅλα τελείωσαν. Ἤμουν κουρασμένος ἀλλά κατά κάποιο τρόπο τόσο βαθιά εὐγνώμων, πού μέ δυσκολία ἔνοιωσα τήν κούραση. Ὅλοι ἐμεῖς πού γίναμε δεκτοί στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δοξολογοῦμε τόν Παντοδύναμο Θεό γιά αὐτή τήν ἐν Χριστῷ γέννηση τῶν ἀδερφῶν μας στήν Τανζανία».
Θεοφ. Ἐπισκόπου Μπουκόμπας καί
Δ. Τανζανίας κ. Χρυσοστόμου
“Αγία Λυδία” – Οκτώβριος 2023
