Φαίνονται εντελώς ασύνδετες και άσχετες μεταξύ τους οι έξι ομιλίες. Φρονώ όμως ότι τελικά κάτι τις ενοποιεί. Είναι μάλλον η καλή αγωνία πολλών ανθρώπων για γνησιότητα και αυθεντικότητα στην ορθόδοξη χριστιανική πνευματική ζωή. Η κόπωση από τη μεγάλη φλυαρία. Η αναζήτηση της κατανυκτικής κι εύλαλης σιωπής. Της σιωπής της Θεοτόκου. Της χάρης των σιωπηλών προσευχών. Η σκότιση από τη στενοχώρια, τη θλίψη και την κατάθλιψη και η εκζήτηση της άυλης χαράς. Η έπαρση των γονέων και η λαθεμένη αγωγή των τέκνων, πόνος μεγάλος. Το φως του Αγίου Όρους στους νέους. Της Θείας Λειτουργίας, Θείας Ευχαριστίας και Θείας Κοινωνίας οι φωτεινοί συμβολισμοί. Η συνόδευση στο Πάθος του Ιησού. Είναι τα θέματα των αφιλόδοξων αυτών ομιλιών. Παρέρχονται προς μελέτη, προς παρακίνηση, προς ανάταση κι αναψυχή μετ’ ευχών ολοθέρμων.
