Υπήρξε μία εποχή, που είχεν εξαπλωθεί στην Ουαλία, στη Σκωτία και στην Ιρλανδία η φυλή των Κελτών, αφού πέρασε από την Ευρώπη, χρησιμοποιώντας ως ορμητήριο τη χερσόνησο της Γαλλικής Βρετάνης και παρακάμπτοντας τη Βρετανική Κορνουαλία. Όταν το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος έγινε χριστιανικό, πήραν τον Χριστιανισμό και μεταμορφώθηκαν σε έναν ευλαβέστατο και ειρηνικό λαό:
Το Λαν και οι Δρυΐδες, η Αγία Γκομπνάτα, η Αγία Μελλαγγέλα, ο Άγιος Πατρίκιος, ο Άγιος Κέβιν…
Τα Κέλτικα παραμύθια που θα διαβάσετε στη συνέχεια δεν τα συνέθεσαν Κέλτες παραμυθάδες. Έχουν συντεθεί από μοτίβα συναξαριών και από παραμυθιακά σενάρια, για να δείξουν το γενικότερο κλίμα μέσα στο οποίο αναπτυσσόταν αυτός ο Χριστιανικός πολιτισμός, τόσο μακριά από εμάς, ώστε να φαίνεται εξωτικός… Ας τον επισκεφθούμε! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)