Τό ἔργο τῆς ἀνατροφῆςτῶν παιδιῶν εἶναι τό μέγιστο καίδυσκολότερο, ὅταν, προπαντός, οἱ γονεῖςστοχεύουν, ὥστε νά γίνουν τά παιδιάτους «καλοί κἀγαθοί πολῖται». Ὅμωςἀστοχοῦν οἱ γονεῖς, ὅταν τήν ἀγάπητους δέν τήν διέπη ἡ δικαιοσύνη, ὅτανμεροληπτοῦν, ὅταν ἀδικοῦν, ὅταν ἡμέριμνα καί ἡ φροντίδα ἐπικεντρώνεταισέ ἕνα ἀπό τά παιδιά.
Ἡ ἀριστοτεχνική πλοκήτοῦ βιβλίου, μέ τά διαχρονικά μηνύματάτου, γίνεται τροχοπέδη γιά τούς γονεῖς,τούς ἀφυπνίζει. Καί γιά τά νειάτα γίνεταικαθοδηγητική. Ἡ συγγραφέας ψυχογραφεῖμέ ρεαλισμό τούς χαρακτῆρες τῶν ἡρώωντης καί καθρεπτίζει κάθε ἀναγνώστη.Τόν προβληματίζει καί τόν ἐμπνέει νά ἀναζητήσει «πέρα ἀπότό δίκαιο» τήν ἀγάπη, πού εἶναι ἡ εὐφυίατῆς καρδιᾶς καί ἀξίζει νά γίνη στόχοςκαί δρόμος μας.
