ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
«Της Μάνας»
Φωλιά μού έπλεξες να με δεχτείς
στα σπλάχνα τα δικά σου.
Μου άνοιξες δρόμο να διαβώ,
τον δύσβατο μες στη ζωή,
ολούθε ανηφοριές και δυσκολίες.
Μα λώρο μου ‘δωσες ανθεκτικό
και χάραξες βαθιά
του ομφαλού το μονοπάτι
– σ’ όποια στροφή το ήξερα,
εσένα θα ‘χα οδηγό.
Μόνο το «Χαίρε» Εκείνης
στάθηκε άξιο μορφή
δική σου να υμνήσει.
Αρκεί μ’ ευγνώμονα καρδιά
μέλι δυο χείλη να σταλάξουν·
«Χαίρε Μήτερ, αγάπης στερέωμα…».
[Από την έκδοση]
