ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Τί κι ἄν φυσοῦν οἱ ἄγριοι ἄνεμοι;
Τί κι ἄν ξεσποῦν οἱ θύελλες καί οἱ καταιγίδες;…
Τί κι ἄν σείεται ἡ γῆ καί ξερνάει λάβα καυτή;…
Τό δένδρο αὐτό, πού ἔριξε βαθειά τίς ρίζες του στά ἀπόκρημνα βράχια καί στίς πανύψηλες κορυφές του, ἀνεμοδέρνεται, λυγίζει τίς κορυφές του, ἀλλά δέν χάνεται. Δέν γίνεται συντρίμμια.
Αὐτό συμβαίνει καί μέ τό οὐράνιο δένδρο, τόν ἄνθρωπο, πού στήριξε στήν πίστη του ἐπάνω τήν ἐλπίδα.
Ὁ ἄνθρωπος πού θεμελίωσε τήν ζωή του στήν γρανιτένια πίστη τοῦ Γολγοθᾶ, μάχεται, ἀγωνίζεται, πολεμᾶ, πίπτει στό πεδίο τῆς μάχης, ἀλλά δέν λιποτακτεῖ, δέν σκανδαλίζεται.
