Σήμερα ένας καυτός λίβας υλισμού μαίνεται, που κάνει τις ψυχές ξερές, στεγνές, κρύες, χωρίς δροσιά και ζωή, μελαγχολικές, επιθετικές, φιλόυλες, μοναχικές. Ζούμε σε μια εποχή που οι θεσμοί-θεμέλια έχουν γίνει διάτρητοι από την ποικιλόμορφη απαξίωση.
Πως τα νέα βλαστάρια, τα παιδιά μας, να μεγαλώσουν σε συνθήκες ευοίωνες και ελπιδοφόρες; Έχουν ανάγκη να τραφούν με υγιή συστατικά, για να ριζώσουν, να καρπίσουν. Και ελπίδες γι᾿ αυτό μας δίνουν τα σπιτικά που προσφέρουν ακριβή παρακαταθήκη.
